Paulo Coelho

Talia

Od dość dawna jestem fanką dzieł brazylijskiego pisarza aczkolwiek jego ostatnia książka ''Brida'' nie zachwyciła mnie.
A co wy sądzicie o jego książkach?
A jeżeli jeszcze nie słyszeliście o pisarzu mam dla was parę ciekawych informacji:

Paulo Coelho urodził się 24 sierpnia 1947 roku w średniozamożnej rodzinie. Jego ojciec, Pedro, był inżynierem, a matka, Ligia, zajmowała się domem.

W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę w jezuickiej szkole im. Świętego Ignacego w Rio de Janeiro. Obowiązkowy charakter praktyk religijnych zniechęcił go do modlitwy i uczestnictwa w mszach. Jednak szkoła miała też swoje zalety. W jej ascetycznych i surowych korytarzach Paulo odkrył swoje prawdziwe powołanie: być pisarzem.

Pierwszą nagrodę literacką zdobył w szkolnym konkursie poezji, a jego siostra, Sonia, opowiada, że nagrodzono jej esej, w którym wykorzystała tekst wyrzucony przez Paula do śmieci.

Jednak rodzice mieli inne plany co do przyszłości syna. Chcieli, by został inżynierem i próbowali stłumić jego zamiłowanie do literatury. Ich upór, a także odkryte przez Paula dzieło Henry'ego Millera Zwrotnik Raka, obudziły w nim ducha buntu. Zaczął systematycznie łamać narzucane mu reguły. Dla ojca zachowanie syna było oznaką choroby umysłowej i w końcu doprowadził do tego, że w wieku 17 lat Paulo miał już za sobą dwa pobyty w szpitalu psychiatrycznym, gdzie był poddawany terapii elektrowstrząsowej.

Wkrótce potem Paulo związał się z grupą teatralną i rozpoczął pracę jako dziennikarz. W oczach zamożnej klasy średniej teatr był wówczas siedliskiem rozpusty. Wystraszeni rodzice postanowili złamać przyrzeczenie, że nie zamkną już syna w szpitalu psychiatrycznym i skierowali go na trzecie przymusowe leczenie. Po wyjściu ze szpitala Paulo stał się jeszcze bardziej zagubiony i zamknął się we własnym świecie. Zdesperowana rodzina zwróciła się do innego lekarza, którego diagnoza brzmiała: “Paulo nie jest szalony i nie powinien przebywać w szpitalu psychiatrycznym. Musi po prostu nauczyć się stawiać czoło życiu”. Trzydzieści lat po tamtych doświadczeniach Paulo Coelho napisał powieść Weronika postanawia umrzeć (wyd. pol. 2000).

Weronika postanawia umrzeć ukazała się w Brazylii w 1998 roku - mówi Paulo - a do końca września dostałem ponad 1 200 maili i listów opisujących podobne przeżycia. W październiku niektóre z problemów omawianych w mojej książce, takich jak depresja, ataki paniki, samobójstwo, stały się tematem konferencji, która spotkała się z ogólnokrajowym odzewem. 22 stycznia następnego roku senator Eduardo Suplicy odczytał fragment mojej książki na sesji plenarnej senatu, co pomogło mu uzyskać aprobatę dla ustawy, która leżała już od 10 lat w Brazylijskim Kongresie - ustawy zabraniającej przymusowej hospitalizacji.

W 1979 spotkał swoją starą przyjaciółkę, Christinę Oiticicę, z którą miał później się ożenić i która do dziś jest jego towarzyszką życia.

Wyjechali oboje do Europy, gdzie zwiedzili wiele krajów. W Niemczech pojechali do obozu koncentracyjnego w Dachau. Tam Paulo miał widzenie, w którym ujrzał pewnego mężczyznę. Dwa miesiące później spotkał tego samego człowieka w kawiarni w Amsterdamie i długo rozmawiali, wymieniając swoje poglądy i doświadczenia. Mężczyzna, którego tożsamości Paulo nigdy nie ujawnił, poradził mu, że powinien powrócić do katolicyzmu. Paulo zaczął zgłębiać symbolikę chrześcijaństwa. Zaproponował też, żeby Paulo odbył pielgrzymkę średniowiecznym szlakiem do Santiago de Compostela.

W 1987, w rok po zakończeniu pielgrzymki, Paulo napisał pierwszą książkę Pielgrzym (wyd. pol. 2003), w której opisał doświadczenia z tej wędrówki i swoje odkrycie, iż w życiu najzwyklejszych ludzi zdarzają się rzeczy niezwykłe.

Książka ta została opublikowana przez małe brazylijskie wydawnictwo, i mimo że miała bardzo mało recenzji, sprzedała się całkiem dobrze.

W 1988 roku Paulo napisał drugą, zupełnie odmienną książkę pt. Alchemik (wyd. pol. 1995). To powieść pełna symboli, metafora życia, która odzwierciedlała 11 lat spędzonych przez pisarza na studiowaniu alchemii. Nakład pierwszego wydania rozszedł się zaledwie w 900 egzemplarzach i wydawnictwo zdecydowało się nie wznawiać książki.

W maju 1993 roku Harper Collins wydał Alchemika w nakładzie 50 000 egzemplarzy, co było najwyższym nakładem początkowym książki brazylijskiej w Stanach Zjednoczonych. Podczas imprezy towarzyszącej wprowadzaniu książki na rynek szef wydawnictwa HarperCollins, John Loudon, powiedział: To było tak, jakbym obudził się o świcie i spostrzegł, że słońce wschodzi, a reszta świata jeszcze śpi. I czekał, kiedy wszyscy inni się obudzą i też to ujrzą! i dodał na zakończenie: Mam nadzieję, że obecność tej książki w naszym kraju będzie równie długotrwała, ekscytująca i udana jak jej historia w Ameryce Południowej.

W 1999 roku otrzymał prestiżową nagrodę Crystal Award, przyznawaną przez Światowe Forum Gospodarcze. W uzasadnieniu stwierdzono “Najważniejsza zasługa Paula Coelho polega na jednoczeniu tak wielu różnych kultur siłą języka jego książek”. Paulo jest zapraszany jako gość Światowego Forum Gospodarczego od roku 1998 do chwili obecnej. W 2000 roku został członkiem zarządu Schwab Fundation for Social Entrepreneurship.

W 1999 roku rząd francuski udekorował go Legią Honorową. W maju 2000 roku Paulo złożył oficjalną wizytę w Iranie jako pierwszy pisarz spoza kręgu islamu od 1979 roku. Został zaproszony przez Międzynarodowe Centrum Dialogu między Cywilizacjami. Przed jego przyjazdem w Iranie sprzedano miliony pirackich kopii jego książek (Iran nigdy nie podpisał międzynarodowej konwencji praw autorskich). Od czasu tej wizyty Paulo stał się jedynym pisarzem niemuzułmańskim, który otrzymuje honoraria autorskie. Paulo nigdy nie spodziewał się tak ciepłego przyjęcia w kraju tak różnym od krajów zachodnich. Na jego odczyty i podpisywanie książek przychodziły tysiące irańskich czytelników.

Paulo otrzymał też najstarszą i najbardziej prestiżową nagrodę niemiecką BAMBI 2001. Jury podkreśliło główne humanistyczne przesłanie Paula: wiara w to, że przeznaczeniem każdej istoty ludzkiej jest stać się wojownikiem światła w ciemnościach tego świata, przesłanie to właśnie w 2001 roku nabrało szczególnej wymowy. 25 lipca został członkiem Brazylijskiej Akademii Literatury. W wyniku wyborów przyznano mu fotel z numerem 21. Misją Akademii, której siedziba mieści się w Rio de Janeiro, jest dbanie o kulturę języka narodowego. Po ogłoszeniu jego wyboru i podczas następnej nocy Paulo otrzymał ponad 3 000 wiadomości od swoich czytelników i stał się przedmiotem zainteresowania mediów w całym kraju. Kiedy wrócił do domu, mieszkańcy Rio zgotowali mu gorącą owację. Choć uwielbiany jest przez miliony czytelników na całym świecie, niektórzy krytycy literaccy odrzucali go i dlatego członkostwo w Akademii było tak ważnym wydarzeniem. W październiku 2002 roku Paulo otrzymał Planetary Arts Award od Klubu Budapeszteńskiego we Frankfurcie, gdzie były prezydent Bill Clinton wygłosił mowę na jego cześć.

Inne nagrody pisarza:

Prix Lectrices d'Elle / Nagroda Czytelniczek Elle (Francja '95)
Knight of Arts and Letters / Rycerz Sztuki i Literatury (Francja '96)
Flaiano International Award (Włochy '96)
Super Grinzane Cavour Book Award (Włochy '96)
Golden Book / Złota książka (Jugosławia '95, '96, '97, '9 Cool

International IMPAC Literary Award (Irlandia '97)
Comendador de Ordem do Rio Branco (Brazylia '9 Cool

Golden Medal of Galicia / Złoty Medal Galicji (Hiszpania '99)
Kryształowe Zwierciadło (Polska 2000)

Informacje pochodzą z [link widoczny dla zalogowanych]