Książki

Talia

Z dedykacją dla W.W.

Na półkach w wielu domach widziałam książki
w pięknych bibliotekach pełnych bezcennych egzemplarzy
stojące równiutko jak żołnierze w szeregu
czyste i zawsze w pełnej gotowości

Widziałam też i książki zakurzone i zapomniane
niedbale ułożone
jedna obok drugiej
wbrew ich woli

Słyszałam jak szepczą między sobą
że im niewygodnie
bo to sąsiadka źle się ułożyła
albo wkradające się promienie słońca
parzą ich wrażliwe oblicza

Słyszałam jak obstawiają
która pierwsza poczuje na sobie ludzkie ciepłe dłonie

Czułam jak marzą o dalekich podróżach
nawet tych spędzonych w ciemnej walizce
by po godzinach katorgii znaleźć się pod nowym niebem

Czułam jak bardzo pragną być podziwiane
choćby przez krótką chwilę
jak bardzo pragną przygarnąć wylane nad stronicami gorzkie łzy
i zachować je w tajemnicy
jak pragną zobaczyć szczere i radosne uśmiechy
przeznaczone tylko dla nich

Wszystkie
bez wyjątku
marzą o tym samym
Ale kto usłyszy cichy jęk stojącej w bezruchu na półce książki?

Blondie

Podobało mi się.
Pokazuje, że niektórzy mają książki, bo je lubią, a niektórzy tylko tak, by mieć. W końcu przestają im się podobać i je wynoszą na strych czy chowają do pudeł.
Ja sama najbardziej lubię te książki, które jest strach otworzyć, by się nie rozsypały. One mają swój charakter, a ten zapach starego papieru. Coś cudownego. Ile osób przede mną czytało te książkę? Czy im się podobała? Jakie mieli, co do niej odczucia?

Vincent Vega

A tu mamy wiersz bardziej klasyczny. Powiem tak: przemyślany, dobrze skomponowany, pełen ciekawych zabiegów i wciągający. Wiele jest wierszy, które ma się ochotę przestać czytać w połowie, a ten na prawdę przeczytałem z niekłamanym zainteresowaniem. Jestem na tak;)